که پیداکن به از لیلی نکویی

که لیلی گر چه در چشمتو حوریست

به هر جزیی زحسن او قصوری است

زحرف  عیب جو  مجنون  بر آشفت

درآن آشفتگی خندان شد و گفت

اگر   در   دیده ی   مجنون    نشینی

به  غیر  از  خوبی  لیلی  نبینی

تو کی ذاتی که لیلی  چون    نیکویی

کزوچشمت  همین بر زلفورویی است

تو  قد  بینی  و مجنون  جلوه   ناز

تو  چشم  و  او  نگاه  ناوک  انداز

و  مو  بینی  و  مجنون  پیچش  مو

تو  ابرو , او  اشارت های  ابرو

دل مجنون زشکرخنده ,خون است

تو لب می بینی ودنداد که چون است

کسی کاو را تو لیلی کردهای  نام